Resultados de busca
8 items gevonden voor ""
- Brazilië, het land van Carnaval of van Festa Junina?
Brazilië staat bekend als het land van de carnaval, dit is het Braziliaanse feest dat de grootste weerklank vindt in de wereld, maar wat de meeste buitenlanders niet weten is dat er nog een ander feest is dat ook de cultuur van het Braziliaanse volk typeert: dit zijn de zogenaamde festas juninas , die de dagen vieren van drie katholieke heiligen, o Santo Antão (Sint-Antonius) (13 juni), o Santo João (Sint-Jan) (24 juni) en o Santo Pedro (Sint-Pieter) (29 juni). Geschiedenis Omdat de katholieke kerk de heidense feesten niet zomaar uit Europa kon bannen, nam zij ze vaak op in haar kalender. Zo werden de oogstrituelen ( rituais de colheita ) tijdens de zonnewenden ( o solstício de verão ) onderdeel van de herdenkingen van de heiligen die in de maand juni werden gevierd. Eenmaal in Brazilië aangekomen, werd deze mengelmoes aangevuld met elementen die nog verder af stonden van de Europese cultuur, versmolten met Afrikaanse en inheemse ( ameríndias ) tradities en met een feestelijker en kleurrijker karakter, bereikte het de vorm die het nu heeft. Aanvankelijk heette het feest festas joaninas , verwijzend naar Sint-Jan, later kreeg het de naam festa junina (junifeest), verwijzend naar de maand juni. Hoe ziet het feest eruit? Het feest, gestimuleerd door de kerk, was ook een reden voor organiseren van een bazaar, een soort van braderie om geld in te zamelen, daarom heeft het feest veel barracas met spelletjes. Er zijn ook wedstrijdjes tussen de deelnemers. De meest voorkomende zijn a pescaria , zaklopen, eierlopen, pau de sebo en correio de amor . De omgeving is versierd met kleurrijke vlaggen, er wordt vuurwerk afgestoken en men speelt pular fogueiras (het springen over vreugdevuren). Deze traditie van het aansteken van een vreugdevuur is een verwijzing naar het verhaal van het Bijbelse personage Isabel (Elisabet) die, om haar nicht te vertellen dat haar zoon was geboren, een vuur maakte om met de rook de komst van Joao Baptista (Johannes de Doper) aan te kondigen. A Quadrilha (Quadrille) Omdat de oogst wordt gevierd, kenmerkt festa junina zich door de tradities van het platteland (ook wel roça genoemd). Mensen "verkleden " (“ fantasiam ” ) zich dan als caipira (boer) - een stereotype term om een persoon te beschrijven die in een agrarische regio woont en die het stadsleven niet kent. Deze brincantes dragen over het algemeen geruite kleding die meestal erg kleurrijk is en bewerkt ( remendadas ) met kleine lapjes ( retalhos ), strohoeden en de vrouwen dragen vlechten in hun haar. Ze schminken ook sproeten, snorren en zelfs ontbrekende tanden. De muziek van het feest is forró , een muziekgenre dat voornamelijk accordeons en triangels gebruikt en zich richt op het leven en de strijd van de mensen op het platteland. Forró is, samen met samba, het meest aanwezige ritme in de tradities van de Braziliaanse cultuur. Het hoogtepunt van het feest in juni is de show van de quadrille, een dans die opkwam in de balzalen van het Parijse hof en die in Brazilië komisch elementen kreeg. Het is een soort spottende imitatie van het gedrag van de aristocratie. Paren "verkleed" als boeren imiteren met ingestudeerde choreografieën en grappen hovelingen die de quadrille dansen. Ter ere van santo casamenteiro (de koppelaarsheilige), Sint-Antonius, wordt een klassiek verhaal - heel gebruikelijk in een conservatief verleden - op humoristische wijze opgevoerd tijdens de uitvoering van de quadrille. Het is de plattelandsbruiloft met in de hoofdrol de priester, de sheriff en de bruid en bruidegom. In het verhaal maakt een jonge man een meisje zwanger en probeert te vluchten, maar haar vader, uit angst voor de schande ( vexame ) van het hebben van een zwangere ongetrouwde dochter, belt de sheriff die de jongen dwingt om tegen zijn wil te trouwen. In sommige versies van de quadrille verschijnt ook nog een ex-vriend van de bruid die de bruiloft probeert te voorkomen, maar faalt. Het einde is altijd vrolijk en iedereen viert de verbintenis van het paar. Comidas Tipicas (lokale gerechten) Het feest dat de heiligen en de oogst viert, wordt gekenmerkt door lokale gerechten die sterk variëren naargelang de regio van het land, maar de meeste zijn gebaseerd op maïs en pinda's. De meest traditionele delicatessen ( guloseimas ) zijn bolo de milho (maïscake), pé de moleque (pindakoekje), maçã do amor (liefdesappel) en drankjes zijn quentão en likeur. June festival across Brazil The June Parties are popular in all of Brazil, but more so in the North and Northeast of the country. They are celebrated in gigantic proportions, with some being bigger than Carnival itself in many states. In these regions, the June Parties are more commonly celebrated as Festas de São João, and Saint John's Feast Day in particular is a public, government holiday. Frequently, entire families that reside in large cities travel to the interior. In these places, the festivities are larger and more traditional. The city that is considered to have the best of these is Campina Grande in the state of Paraíba, and the biggest of all the parties takes place in São Luís do Maranhão. June Parties in the current world Recently, some June Party traditions have suffered criticism. One of the complaints is in relation to the use of stereotypes about the rural population. In the past, the distinction between country people and city was very clear. There was some degree of prejudice from city folk towards rural people who lived in isolation and with less access to information. As this is no longer true, a portion of the rural population criticizes the hillbilly stereotype that makes up a significant part the party. Another criticism is the growing "carnivalization" of the tradition. Increasingly, the June festival, long considered a part of Brazilian cultural heritage, has been losing its emphasis on religion. Instead, it is being replaced by large festivals, with an emphasis on performances by music groups, many of them using different, non-forró rhythms. Finally, we currently see criticism from followers of Pentecostal churches. Protestantism have grown rapidly in Brazil. And their followers do not allow their children to participate in the festival that takes place in the school, as they consider it a celebration of Catholic saints not recognized as sacred by Protestants. To prevent these students from feeling excluded, some schools are changing the name of the celebration or simply removing them from their schedule. Festa Junina in heel Brazilië In het hele land is festa junina populair, maar in de regio's Noord en Noordoost neemt het gigantische proporties aan en kan het in veel staten groter worden dan carnaval. In die regio's is festa junina beter bekend als het feest van São João, in die regio's is de dag van São João een feestdag en vind er een enorme verplaatsing van gezinnen uit de grote steden naar het platteland plaats, plekken waar de feesten groter en traditioneler zijn. De stad waar het feest als het beste van Brazilië wordt beschouwd, is Campina Grande in de staat Paraíba, maar het grootste van alle feesten vindt plaats in São Luís in Maranhão. Festa Junina in de huidige wereld In de afgelopen decennia, echter, zijn sommige tradities van festa junina onderhevig geweest aan kritiek en verandering in haar essentie. Eén daarvan heeft te maken met het gebruik van stereotypen met betrekking tot de plattelandsbevolking. In het verleden waren het platteland en de stad ver van elkaar verwijderd en was er daadwerkelijk een denigrerend houding van de mensen uit de stad ten opzichte van die van het platteland die geïsoleerd leefden en met minder toegang tot informatie. Nu deze situatie tegenwoordig is veranderd, bekritiseert een deel van de plattelandsbevolking het stereotype van de boer dat het feest kenmerkt. Een ander punt van kritiek is de toenemende "carnavalisering" van de traditie. In toenemende mate verliest festa junina , dat wordt beschouwd als Braziliaans cultureel erfgoed, haar nadruk op religie en maakt het plaats voor grote festivals die alleen gericht zijn op optredens van bands en velen van hen met ritmes die geen forró zijn. En tot slot zien we momenteel commentaar van aanhangers van de Pinkstergemeente, een religie die in Brazilië in een snel tempo groeit. Deze gelovigen staan hun kinderen niet toe om deel te nemen aan het feest dat deel uitmaakt van de schoolkalender, omdat het een viering is van katholieke heiligen die door protestanten niet als heilig worden erkend. En om te voorkomen dat deze leerlingen zich buitengesloten voelen, veranderen sommige scholen de naam van de viering of sluiten ze deze gewoon uit van hun rooster. Het land van carnaval? Nu ken je festa junina , het grootste feest in Brazilië na carnaval. Of kunnen we het wintercarnaval noemen? Wat we in ieder geval weten, is dat het land van de carnaval ook het land van festa junina is, aangezien geen enkel ander katholiek land zoveel middelen aanwendt voor dit feest als Brazilië. Volgens het ministerie van Toerisme kende het economische verkeer in 2023 2 miljard R$ aan financieel rendement. In São Paulo leverde het festival 15.950 banen op. De vieringen vullen ook de accommodatiefaciliteiten in het hele land. De bezettingsgraad in hotels in sommige steden is zelfs 95%. Feit is dat dit een land is dat weet hoe je moet feesten, het is de kunst om de dagelijkse pijn van zo’n ongelijke samenleving te overstijgen. Door: Lerares Nubia SAMENVATTING: Colheita: het plukken van de vrucht van de boom of uit de grond. Solstício de verão: het moment waarop een bepaalde pool van de aarde zo ver mogelijk naar de zon is gedraaid. Ameríndias : een van de manieren om de volkeren te noemen die Amerika al bewoonden vóór de kolonisatie van de Europeanen. Barraca : kleine beschutting gemaakt van plastic, hout of ander materiaal van waaruit goederen worden verkocht. Pescaria : een spel van festa junina waarbij met vist op speelgoedvissen die gedeeltelijk zijn ingegraven in een bak met zand en die een verborgen nummer hebben. De speler vangt die vis en zoekt vervolgens uit welke prijs overeenkomt met het nummer. Pau de sebo: een aantrekkelijk geldbedrag dat boven op een boomstam wordt geplaatst welke is ingesmeerd met een gladde substantie. De speler die erin slaagt om omhoog te klimmen, wint de prijs. Correio de amor: dit is een bericht verstuurd aan geheime liefde. Fantasiar: het dragen van een aangepaste outfit, met verwijzing naar een personage. Met carnaval verkleden mensen zich met maskers, of als piraten- of engelenfiguren. Brincantes : de persoon die, degene die een feest viert. Remendado: een kledingstuk dat een deel van een ander kledingstuk kreeg om een gaatje te dichten. Retalhos : een klein stukje van een kledingstuk, een klein stukje stof. Casamenteiro: iemand die huwelijken aanmoedigt. Vexame: schandelijke situatie. Guloseimas: elk zeer smakelijk hapje dat niet noodzakelijkerwijs een maaltijd is. Quenta : drank op basis van rode wijn, cachaça, kaneel, kruidnagel en gember.
- BORA X EMBORA
Em português a palavra “embora” pode ter mais de um sentido. Pode ser uma conjunção que liga duas ideias opostas. Como no exemplo: “Embora os brasileiros trabalhem muito, eles não conseguem ter um bom salário”. Pode ter também o significado de partida: “Ela foi embora para a Bahia e não voltou mais”. Este segundo significado se aproxima do uso em inglês de “go away”. “Ela vai embora amanhã”, “She goes away tomorrow”. O que poucos brasileiros sabem é que, com esse significado de partida, a palavra embora vem da expressão “em boa hora”. Essa frase era muito usada no português antigo para significar "em um momento certo". Então quando a pessoa dizia: “vou em boa hora” ela queria dizer que estava saindo em uma hora conveniente. A expressão passou por um processo de transformação fonética, mudou para “embora” e foi perdendo seu sentido original. Atualmente vemos esse mesmo fenômeno fonético se repetindo. A expressão: “Vamos embora!” (que corresponde ao "Let's go" do inglês ou do “Vamonos” do espanhol e ainda do “Allons-y” do francês) passou a ter diversas variações de pronúncia como “Vão bora!”, “Bora”, “Bora lá”, “Vambora" e "Simbora". A mais comum é a expressão "Bora", que, há algumas décadas, era usada somente pelos jovens. Hoje ela está na boca de pessoas de todas as gerações, já aparece nos dicionários e é muito presente no marketing publicitário. Então bora lá aprender o português brasileiro para viajar ao Brasil e poder falar com esse povo que é um dos mais divertidos do planeta! Bora lá? Professora Núbia Farias
- After All, Who is Fulano?
Anyone who is learning Brazilian Portuguese and practices the language by talking to Brazilians or has watched films and series has probably heard the name “Fulano”. Usually this name appears in the middle of a story someone is telling. And the Portuguese student probably wonders: But who is this guy? Do not fool yourself! Fulano is not a real name, it is a nickname, a codename used to refer to an undetermined person, or to refer to someone whose name for some specific reason we do not want or cannot reveal. For example: “Ele faz muita fofoca no trabalho, fala mal de Fulano e depois conversa com ele amigavelmente”, “Eu estava na rua e vi um Fulano correndo da polícia” In many countries, fictitious names are used to refer to unknown people. For example in the United States they usually say: “Jonh Doe”, in France they use “Madame Unetelle” and in Germany “Max and Erika Mustermann”. In Brazilian Portuguese it can be accompanied by two other names, also fictitious, which are Beltrano and Sicrano, always in this sequence. For example: “Todos estavam na reunião: Fulano, Beltrano e Sicrano.” Dictionaries say that the name Fulano comes from Arabic (Fulân) and in that language it had the meaning of such (demonstrative pronoun). The origin of the name Sicrano is not certain, some say it comes from Arabic and meant drunk, others say it comes from the Spanish language and meant a call like “ei”, “psiu” or “hey you” in English. And Beltrano comes from French and was a masculine name, Beltran. In Brazilian Portuguese, Fulano has variations such as Fulano de Tal, Fulaninho and Fulaninho de tal. These last two are generally used with a derogatory meaning. For example: “That little guy from the house across the street always leaves his dog’s feces on my sidewalk.” In general, these variations are used in informal contexts. But Fulano can also appear in formal contexts such as documents, used to represent a person whose real name is not known or is not relevant to the document in question. The important thing now is that you can now recognize the name Fulano when you hear it in a conversation and not get lost thinking you don't know the character in the story, because Fulano, Beltrano and Sicrano can be anyone! Os dicionários dizem que o nome Fulano vem do árabe (Fulân) e nesse idioma ele tinha o significado de tal (pronome demonstrativo). Não é certa a origem do nome Sicrano, alguns dizem que vem do árabe e significava bêbado, outros dizem que vem da língua espanhola e que significava um chamamento como “ei”, “psiu” ou “hey you” do inglês. E Beltrano vem do francês e era um nome masculino, o Beltran. No português brasileiro, Fulano tem variações como Fulano de Tal, Fulaninho e Fulaninho de Tal. Essas duas últimas são usadas, geralmente, com significado depreciativo. Por exemplo: “Aquele Fulaninho da casa da frente sempre deixa as fezes do cachorro dele na minha calçada.” Em geral essas variações são usadas em contextos informais. Mas o Fulano pode aparecer também em contextos formais como em documentos, utilizado para representar uma pessoa com o nome real não conhecido pelo leitor. O importante agora é que você já pode reconhecer o nome Fulano quando você escutar em uma conversa e não ficar perdido achando que não conhece o personagem da história, porque Fulano, Beltrano e Sicrano podem ser qualquer pessoa! Professora Núbia
- The Formation of Brazilian Portuguese
We cannot say, with certainty, that there is a Brazilian language, the subject is controversial among experts. We can say that there is Brazilian Portuguese, a variation of European Portuguese that is only spoken in South America. We can also say that nowhere else in the world has the Portuguese language been influenced by so many different cultures as has happened here in Brazilian territory. Brazilian Portuguese is a soup, in which its main ingredient is European Portuguese, but the final flavor has a wide variety of elements. And how did this happen? This story begins in 1500, with the arrival of Portuguese. At first, the Jesuits learned Tupinambá, the most spoken language on the entire coast of Brazil at the time. And thus, they managed to maintain communication between the colonizers and the natives, also expanding their project of catechization and definitive conquest of the region. After learning the language of the original people, the Jesuits created a general language, a kind of mixture between 16th century Portuguese and the Tupi-Guarani language. The general language was the most spoken language at the bottom of the pyramid population of the Brazilian until 1757, when it was definitively banned and Portuguese was decreed the official language of the colony. According to historians, for almost three centuries it was with it that Brazilians communicated in villages, in commerce and even when teaching in schools. Around 1530, Portugal began kidnapping African people for forced labor in the American colony. They were people from different origins, nations and cultures, speakers of different languages who were forced to learn the language of the new territory in order to survive. Brazil was the country that most exploited the forced labor of Africans in the world, for more than three hundred years. And the country's enslaved population became superior to the free population. The languages of these people merged with Portuguese over the centuries. Schoolbooks in Brazil tend to limit the indigenous and African influence on Brazilian Portuguese to a few everyday words. But experts say this influence goes much further. As an example, we have the plural only in the first word of the sentence: “As criança brinca”. A way of speaking that is typical of more mixed-race communities. The correct form is “As crianças brincam”, but what seems like a grammar “error” is actually a process of “Africanization” of Portuguese. Studies show that many indigenous and African languages use the plural in the same way. These ethnic groups have historically been excluded from access to formal education in the country, so they have also not internalized many of the grammatical structures of the official language. As a result, the “Africanization” of the Portuguese spoken by them still continues today in various linguistic contexts. Between the 16th and 17th centuries, other European peoples were in Brazilian lands in an attempt to conquer the territory. The French founded Antarctica France in Rio de Janeiro and Equinoctial France in Maranhão. And the Dutch were in control of northeastern cities such as Salvador, Recife, Paraíba and Rio Grande do Norte for twenty years. Even though they were expelled by the Portuguese, they left signs of their passage through the country present in the culture of these places. Signs that are sometimes more visible in places, such as in architecture, sometimes more hidden in culture, such as influences on customs and accents. At the end of the 19th century, the Brazilian government ended the system of human slavery in Brazil. For fear of the same revolution happening here that happened in Haiti, the government created a “population whitening policy” and encouraged the immigration of Europeans and Asians to the country. The people who arrived here the most at that time were the Germans, the Italians, the Chinese and the Japanese. Assistance policies were created to welcome immigrant families. Brazil is the second place in the world with the most Japanese after Japan. German immigrants were mainly concentrated in the southern region and Italians in the southeast region. These people finished seasoning Brazilian Portuguese. They needed to learn the customs and language of the place, but they also contributed to its culture and consequently influenced the Portuguese that is spoken today in Brazil. Thus, Brazilian Portuguese is the result of interaction between several peoples over the centuries. Each one with their own color and in specific social circumstances, using European Portuguese as a communication tool between them. It was from this socio-historical dynamic that Brazilian Portuguese emerged. This linguistic soup with unique flavors, which, like everything else in the country, abounds in diversity and multiculturalism. Núbia Farias Bibliographical references: A Arte da Gramática da Língua mais usada na Costa do Brasil – José de Anchieta. Editor: Coimbra: Antonio de Mariz. Data do documento: 1595. Como falam os Brasileiros – Yonne Leite e Dinah Callou. Editora: Jorge Zahar, 2004. O Brasil dos Imigrantes – Lúcia Lipi Oliveira. Editora: Zahar, 2000. Os Índios Antes do Brasil – Calos Fausto. Editora: Jorge Zahar, 2000. Preconceito Linguístico – Marcos Bagno. Editora: Parábola Editorial, 2015. Raízes do Brasil – Sérgio Buarque de Holanda, Editora: Companhia das Letras, 1997.
- De “voet” in het Braziliaans Portugees
In het Portugees zijn er verschillende uitdrukkingen met dat deel van het lichaam dat ons met de aarde verbindt: de voet, “pé” in het Portugees. Pé d'água, pé quente, pé de guerra, pé de fruta, pé de igualdade, pé atrás, andar a pé, meter o pé, enzovoorts ... De uitdrukkingen zijn zeer divers en veel ervan hebben geen direct verband met de voet. Ik heb er hier een paar voor jullie uitgezocht. Laten we beginnen met pé de fruta (fruitvoet). In dit geval wordt pé gebruikt om naar een fruit- of groenteplant of -boom te verwijzen, en in het algemeen wordt dit gevolgd door de naam van de vrucht. Bijvoorbeeld: “O pé de manga é muito grande, mas o pé de tomate é pequeno” (De mangoboom is heel groot, maar de tomatenplant is klein). En wat is de oorsprong van deze uitdrukking? We weten het niet! Kunnen we de vorm van de voet associëren met de verticale vorm van de plant of boom? Ja, maar het zou dan passender zijn om de boom een mangobeen (perna de manga) te noemen. Maar ik denk dat degene die deze uitdrukking heeft uitgevonden voeten leuker vond dan benen. Wie weet! Er zijn uitdrukkingen die de voet in de letterlijke zin van het woord gebruiken, bijvoorbeeld andar a pé, wat lopen betekent in tegenstelling tot jezelf verplaatsten met voertuigen zoals een auto of boot: “Ela vai à praia a pé” (Zij loopt naar het strand). En meter o pé betekent vertrekken, weggaan: “Está tarde, preciso ir, vou meter o pé” (Het is laat, ik moet gaan, ik ga weg). Een van de betekenissen van het werkwoord meter in het Portugees is (neer)zetten, plaatsen. Dus als je een plek verlaat, zet je je voet neer op de grond om te lopen, daarom is het plaatsen van je voet op de grond hetzelfde als meter o pé. Twee andere uitdrukkingen die verwijzen naar de stand van de voeten zijn estar em pé de igualdade en estar com o pé atrás. De eerste betekent dat je je op hetzelfde concurrentieniveau bevindt. Ze staan naast elkaar, of met andere woorden, de atleten bevinden zich in dezelfde richting om aan een race te beginnen, bijvoorbeeld: “Os dois atletas são fortes, eles estão em pé de igualdade” (De twee atleten zijn sterk, ze zijn aan elkaar gewaagd). En estar com o pé atras is wanneer je iets vermoedt in een bepaalde situatie. In dit geval is het mogelijk om je het beeld voor te stellen van iemand die, uit angst om onder ogen zien wat voor hem of haar ligt, en een stap achteruit doet: “Ele está com o pé atrás em relação aos amigos do trabalho” (Hij is terughoudend tegenover vrienden op zijn werk). Met andere woorden, hij wantrouwt zijn vrienden. Er zijn uitdrukkingen die verband houden met het weer, zoals pé d’água (watervoet), wat een zware stortbui betekent. "Ontem caiu um pé d'água, mas hoje já está fazendo sol de novo" (Gisteren viel er heel veel regen, maar vandaag schijnt de zon opnieuw). Dan heb je pé quente (warme voet), dat is wanneer iemand geluk brengt: "Ele traz sorte para o vendedor, toda vez que ele entra na loja, logo depois muitos clientes entram também, ele é pé quente" (Hij brengt geluk voor de verkoper, elke keer als hij de winkel binnenkomt, komen kort daarna ook veel klanten binnen, hij brengt geluk). Er is ook de pé de guerra (oorlogsvoet) , dat is een situatie waarin twee mensen veel ruzie hebben: “Eles são um casal estranho, vivem em pé de guerra, mas não se separam” (Zij zijn een raar stel, zij leven op voet van oorlog, maar scheiden niet). De “voet” in het Braziliaans Portugees In het Portugees zijn er verschillende uitdrukkingen met dat deel van het lichaam dat ons met de aarde verbindt: de voet, “pé” in het Portugees. Pé d'água, pé quente, pé de guerra, pé de fruta, pé de igualdade, pé atrás, andar a pé, meter o pé, enzovoorts ... De uitdrukkingen zijn zeer divers en veel ervan hebben geen direct verband met de voet. Ik heb er hier een paar voor jullie uitgezocht. Laten we beginnen met pé de fruta (fruitvoet). In dit geval wordt pé gebruikt om naar een fruit- of groenteplant of -boom te verwijzen, en in het algemeen wordt dit gevolgd door de naam van de vrucht. Bijvoorbeeld: “O pé de manga é muito grande, mas o pé de tomate é pequeno” (De mangoboom is heel groot, maar de tomatenplant is klein). En wat is de oorsprong van deze uitdrukking? We weten het niet! Kunnen we de vorm van de voet associëren met de verticale vorm van de plant of boom? Ja, maar het zou dan passender zijn om de boom een mangobeen (perna de manga) te noemen. Maar ik denk dat degene die deze uitdrukking heeft uitgevonden voeten leuker vond dan benen. Wie weet! Er zijn uitdrukkingen die de voet in de letterlijke zin van het woord gebruiken, bijvoorbeeld andar a pé, wat lopen betekent in tegenstelling tot jezelf verplaatsten met voertuigen zoals een auto of boot: “Ela vai à praia a pé” (Zij loopt naar het strand). En meter o pé betekent vertrekken, weggaan: “Está tarde, preciso ir, vou meter o pé” (Het is laat, ik moet gaan, ik ga weg). Een van de betekenissen van het werkwoord meter in het Portugees is (neer)zetten, plaatsen. Dus als je een plek verlaat, zet je je voet neer op de grond om te lopen, daarom is het plaatsen van je voet op de grond hetzelfde als meter o pé. Twee andere uitdrukkingen die verwijzen naar de stand van de voeten zijn estar em pé de igualdade en estar com o pé atrás. De eerste betekent dat je je op hetzelfde concurrentieniveau bevindt. Ze staan naast elkaar, of met andere woorden, de atleten bevinden zich in dezelfde richting om aan een race te beginnen, bijvoorbeeld: “Os dois atletas são fortes, eles estão em pé de igualdade” (De twee atleten zijn sterk, ze zijn aan elkaar gewaagd). En estar com o pé atras is wanneer je iets vermoedt in een bepaalde situatie. In dit geval is het mogelijk om je het beeld voor te stellen van iemand die, uit angst om onder ogen zien wat voor hem of haar ligt, en een stap achteruit doet: “Ele está com o pé atrás em relação aos amigos do trabalho” (Hij is terughoudend tegenover vrienden op zijn werk). Met andere woorden, hij wantrouwt zijn vrienden. Er zijn uitdrukkingen die verband houden met het weer, zoals pé d’água (watervoet), wat een zware stortbui betekent. "Ontem caiu um pé d'água, mas hoje já está fazendo sol de novo" (Gisteren viel er heel veel regen, maar vandaag schijnt de zon opnieuw). Dan heb je pé quente (warme voet), dat is wanneer iemand geluk brengt: "Ele traz sorte para o vendedor, toda vez que ele entra na loja, logo depois muitos clientes entram também, ele é pé quente" (Hij brengt geluk voor de verkoper, elke keer als hij de winkel binnenkomt, komen kort daarna ook veel klanten binnen, hij brengt geluk). Er is ook de pé de guerra (oorlogsvoet) , dat is een situatie waarin twee mensen veel ruzie hebben: “Eles são um casal estranho, vivem em pé de guerra, mas não se separam” (Zij zijn een raar stel, zij leven op voet van oorlog, maar scheiden niet). There is also the pé de guerra (feet war), which is the situation when two people fight a lot: “Eles são um casal estranho, vivem em pé de guerra, mas não se separam”. En als laatste heb ik de uitdrukking overgelaten die ik het leukst vind, namelijk meter o pé na jaca. Jaca is een grote vrucht en deze uitdrukking betekent ‘uit je dak gaan’. Het kan in veel contexten worden gebruikt. Over het algemeen wordt het gebruikt in de context van feesten waar iemand veel drinkt en uit z’n dak gaat: “Ontem, na festa o chefe meteu o pé na jaca, bebeu muito, dançou muito e até subiu na mesa, foi divertido!” (Gisteren ging de baas uit z’n dak, hij dronk veel, danste veel en klom zelfs op de tafel, het was vermakelijk). Zo, nu ken je enkele uitdrukkingen met ‘de voet’ in het Portugees. Wees voorzichtig, não meta o pé na jaca en begin de uitdrukking lukraak te gebruiken. Het advies dat ik geef is om eerst de context waarin ze worden gebruikt te begrijpen en dan te oefenen. Nu eu vou meter o pé, want het is tijd om te gaan!
- Zeven series op Netflix om Braziliaans Portugees te leren:
Degenen onder jullie die Braziliaans Portugees leren, weten al hoe films en series een uitstekend hulpmiddel zijn om een taal te leren. Daarom hier een lijstje met zeven Braziliaanse series die jullie kunnen helpen met je studie! 1. Cidades Invisíveis: Romantiek en actie. Serie over magische figuren uit Braziliaanse legenden met als centrale thema het milieu. Synopsis: Na een familietragedie ontdekt een man sprookjesachtige wezens die tussen de mensen leven en beseft al snel dat zij het antwoord zijn op zijn mysterieuze verleden. 2. Bom dia, Verônica: Actie en dystopie. De serie gaat over serieuze thema's in de Braziliaanse samenleving zoals machismo, corruptie en geweld. Synopsis: Een politieagent doet onderzoek naar een pleger van ernstig en veelvoudig seksueel geweld en ontdekt uiteindelijk een echtpaar met een vreselijk geheim alsook een sinistere corruptiezaak. 3. Coisa Mais Linda: De serie gaat over vrouwenemancipatie en toont het begin van een maatschappij die uitgroeit tot de Carioca-cultuur (Rio de Janeiro) zoals deze vandaag de dag bestaat. Synopsis: Een vrouw arriveert in de jaren vijftig in Rio om haar man te zoeken en ontdekt dat ze in de steek is gelaten. In plaats van te lijden besluit ze in de stad te blijven en een bossanova-club te openen. 4. 3%: Futuristische actie- en dystopische serie. Synopsis: In een toekomst waarin een elite in alle comfort in de plaats Maralto woont, doorlopen alle 20-jarigen een selectieproces om daar te mogen wonen. Maar slechts 3% zal worden goedgekeurd. 5. O Mecanisme: De serie is geïnspireerd op het onderzoek naar een politieoperatie genaamd Lava Jato. Synopsis: Marco Ruffo, een agent van de federale politie die geobsedeerd is door de zaak die hij onderzoekt, raakt, wanneer hij het het minst verwacht, verwikkeld in een van de grootste onderzoeken naar verduistering en witwassen van geld in de geschiedenis van Brazilië. 6. Irmandade: Actieserie. Synopsis: Een eerlijke advocaat wordt geconfronteerd met een moreel dilemma nadat politieagenten haar dwingen om haar broer te verraden die in de gevangenis zit en een opkomende criminele groep leidt. 7. 7 Prisioneiros: De serie gaat over slavenarbeid in het huidige Brazilië. Synopsis: Een bescheiden jongeman moet ontsnappen uit de klauwen van een mensenhandelaar. Zal hij trouw kunnen blijven aan zijn principes terwijl hij vecht om te overleven?
- Vijf films om de Braziliaanse cultuur te begrijpen
Een Japanse student van mij vertelde me ooit dat elke Braziliaanse film een documentaire lijkt. Ik was een beetje gefrustreerd door wat hij zei, maar ik ben het ermee eens dat de stijl van documentaires inderdaad aanwezig is in een groot deel van de Braziliaanse fictiefilms. Het lijkt erop dat we in Brazilië in zulke surrealistische situaties leven, dat we onszelf op het scherm moeten zien om onze contradicties te herkennen en dit te kunnen veranderen. In dit artikel heb ik vijf films geselecteerd die Braziliaans Portugese studenten kunnen helpen om de cultuur van het land te begrijpen. Daar gaan we? De eerste daarvan is “Desmundo” (2002), geregisseerd door Alain Fresnot. De film speelt zich af rond 1570, tijdens de geboorte van de Braziliaanse samenleving, en vertelt het verhaal van weeskinderen die vanuit Portugal naar Brazilië werden gestuurd en gedwongen werden te trouwen met de kolonisten (over het algemeen lompe mannen zonder familie). In die tijd waren er vrijwel geen Portugese vrouwen in het land en de vrouwen die hier wel waren bevonden zich over het algemeen in een kwetsbare positie. Ze werden ofwel beschouwd als heidense wilden (de inheemsen), ofwel als vrouwen zonder familie en die geen bruidsschat meebrachten (de wezen), ofwel als zielloze schepsels, eenvoudige seksuele objecten (de Afrikanen). Desmundo onthult de oorspronkelijke grondslagen van een patriarchaat dat tot op de dag van vandaag een machogedrag (machismo) heeft voortgebracht dat heel aanwezig is in de Braziliaanse samenleving. Wat ook bijzonder is, is dat het werk in het oude Portugees is gefilmd en ondertiteld in het moderne Braziliaanse Portugees. Heel interessant! De tweede film is “Carlota Joaquina, Princesa do Brazilië” (1995), geregisseerd door Carla Camurati. Het verhaal speelt zich af aan het begin van de 19e eeuw, in Rio de Janeiro en de film vertelt over de komst van de koninklijke familie naar Brazilië, na de invasie van Portugal door Napoleon Bonaparte. Het is een historische satire die de oorsprong toont van opvattingen over klassensuperioriteit die nog steeds aanwezig zijn in de Braziliaanse cultuur. Bovendien doet deze film ons begrijpen hoe de koninklijke verhoudingen met de kolonie hebben gedragen aan corruptie, wat een praktijk is geworden die tot op heden moeilijk is uit te roeien. De derde is “O Auto da Compadecida” (2000), geregisseerd door Guel Arraes. De film is een dramatische komedie die zich afspeelt in het binnenland van het Noordoosten van Brazilië, de armste regio van het land. Het verhaal draait om de avonturen van twee jongens die de armoede proberen te overleven. De film vertoont, op een leuke manier, archetypische personages uit Braziliaanse sociale groepen (de burgerij, de kerk, de politiek, het leger, de armen en de cangaceiros [tot op de tanden gewapende nomadische bandieten, die door de overheid als misdadigers werden beschouwd maar door de eigen omgeving als strijders tegen het onrecht] en laat de spanningen zien die aanwezig zijn in de gevestigde machtsverhoudingen tussen hen. Deze film laat veel voorkomende thema's uit de Braziliaanse realiteit zien, zoals sociale ongelijkheid, armoede, geloof en machtsmisbruik, en ook de culturele diversiteit van de verschillende regio's van het land. De vierde is “Saneamento básico, O filme” (2007), geregisseerd door Jorge Furtado. Een komedie die het verhaal vertelt van de bewoners van een kleine gemeenschap in het zuiden van Brazilië. Ze moeten een septische tank bouwen om een rioolprobleem op te lossen. En het stadsbestuur beweert dat het niet over de middelen beschikt om dit probleem op te lossen, maar wel geld heeft dat bestemd is voor de productie van een film. Zodoende beginnen de bewoners zelfstandig een willekeurige film te maken, enkel om het geld te krijgen en de septische tank te repareren. Saneamento básico, o filme laat zien hoe de relatie tussen gewone Braziliaanse burgers en de overheid is. Problemen als buitensporige bureaucratie, de discrepantie tussen woorden en daden van politici, politieke vervreemding van burgers en de lage opleiding van de bevolking worden op ironische en onderhoudende wijze blootgelegd. De vijfde en laatste is “Que horas ela volta?” (2015), geregisseerd door Anna Muylaet. Deze dramafilm vertelt het verhaal van een vrouw die om uit de armoede te komen van het Noordoosten van Brazilië naar São Paulo verhuist en als huishoudelijke hulp gaat werken. Jaren later ervaart zij een cultuurschok met haar dochter, omdat zij de uitbuiting op het werk die haar moeder zo gewoon vindt, niet accepteert. De film onthult de grote sociale veranderingen die in de jaren 2000 in Brazilië plaatsvonden en het verzet van de middenklasse tegen het delen van dezelfde ruimtes met de lagere klasse. Bovendien laat het zien hoe de erfenis van de slavernij nog steeds aanwezig is in de dagelijkse gewoonten van Brazilianen. Natuurlijk zijn er nog veel meer interessante films die je helpen de Braziliaanse cultuur te begrijpen! Maar het zijn er veel, ik zal meer over andere films vertellen in toekomstige artikelen. Tot dan!
- Zijn voornaamwoorden in het Portugees verwarrend?
PRONOMINAIS Oswald de Andrade Dê-me um cigarro Diz a gramática Do professor e do aluno E do mulato sabido Mas o bom negro e o bom branco Da Nação Brasileira Dizem todos os dias Deixa disso camarada Me dá um cigarro. (Mário de Andrade) Om het bovenstaande gedicht van de Braziliaan Oswald de Andrade te begrijpen, moet je weten dat een van de grootste kenmerken van het verschil tussen het Braziliaanse Portugees en het Portugees Portugees het gebruik van de voornaamwoorden is. Als wij spreken, gebruiken wij Brazilianen de voornaamwoorden in strijd met de grammatica van de Portugese taal. Bijvoorbeeld, de "te" van "eu te amo", correspondeert met het voornaamwoord "tu", maar wij Brazilianen gebruiken geen "tu" in onze spreektaal. Het zou dus grammaticaal correct zou zijn om “eu o amo” te zeggen. Omdat "o" correspondeert met "você" dat in Brazilië wordt gebruikt in plaats van "tu". Wow! Verwarrend?! Ja dat kan op het eerste gezicht zo lijken. Maar het geheim is om te snappen dat het Braziliaanse Portugees een groot verschilt laat zien tussen de formeel geschreven taal en de informeel gesproken of geschreven taal. En dus, in het gedicht hierboven, "Dê-me um cigarro" is een grammaticale vorm die wordt gebruikt in een geschreven formele context en “Me dá um cigarro” is de gesproken of geschreven vorm in een informele context van de dagelijkse Braziliaan. Hieronder staan vier blokken met een aantal van de voornaamwoorden die het meest gebuikt worden in de formele en informele taal. FORMEEL GESCHREVEN GRAMMATICALE VORM SPREEKTAAL OF INFORMELE SCHRIFTELIJKE VORM VOORBEELDEN: FORMELE GESCHREVEN TAAL 1. Tu és o amor da minha vida. Eu te amo! 2. Júlio é um bom rapaz. Ele é o meu primo. E eu o vi ontem no parque. Sua casa fica perto do lago. 3. Nós temos uma casa. Nossa casa fica perto do lago. 4. Eles têm três carros. Seus carros são novos e grandes. INFORMELE GESPROKEN EN GESCHREVEN TAAL 1. Oi Ana! Tudo bem com você? Eu te mandei uma mensagem ontem à noite. 2. Júlio é um bom rapaz. Ele é o meu primo. E eu vi ele ontem no parque. A casa dele fica perto do lago. 3. Nós reservamos uma mesa no restaurante. A mesa 13 é da gente. 4. Tchau Sofia! Mande um beijo pra sua mãe!